Winter Boy (France,2022)

คลับคล้ายว่า Passion ในการดูหนังจะกลับมาตอนที่ดูหนังเรื่องนี้ มันเหมือนตอนไปดูเทศกาลหนังที่ Emporium สมัยก่อนเลย และ Winter ในหนังมันชวนให้นึกถึงลมหนาวของ Los Angeles หลังจากดูหนังอินดี้ที่โรง Sunset 5 ขอบคุณน้องเหมันต์

ลูก้า เด็กหนุ่มอายุ 17 อยู่ ม.6 โรงเรียนประจำมีแฟนขำๆ เป็นเด็กผู้ชายคิ้วๆ ห้องข้างๆ ชีวิตอันไร้แก่นสารยุติเมื่อได้รับข่าวว่าพ่อตาย ลูก้าช้อคเกินกว่าจะร้องไห้ด้วยซ้ำ ขณะที่ญาติเต็มบ้านช่วงงานศพ แต่เขาเหมือนลอยไร้วิญญาณ

ลูก้าขอแม่ตามไปอยู่กับพี่ที่ปารีสสักพัก ดินแดนที่ไม่รู้จักกับเด็กหนุ่มผู้ล่องลอยอยู่เหนือความโกรธแค้นชีวิต และความเศร้าอันหนักหนา มันทำให้ลูก้าเดตกับคนแปลกหน้า ตกหลุมรักรูมเมทของพี่ ลองขายตัวดูบ้าง เพราะชีวิตเขามันอยู่ในดินแดนอันโดดเดี่ยวเหลือเกิน

ผมชอบฉากเยอะมากในหนังเรื่องนี้ พูดไงดี มันเหมือนถ่ายฉากบ้านนอกของฝรั่งเศสให้ผมเหมือนได้ไปใช้ชีวิตหนาวๆ อยู่ที่นั่นด้วยเลย ชอบฉากการกินข้าวของแม่ลูกทุกฉาก เสียงครัวซองกรอบๆ หล่นๆ ลงโต๊ะ การกินไอศกรีมซันเดย์ ร้านข้างทาง หรือครัวในบ้านมันอบอุ่นมากเลยอ่ะ

ชอบ Cinematography ของหนังมาก คือมันเป็นหนังที่ลูก้าเศร้าแบบเศร้าลึกจนไม่รู้จะกรีดร้องยังไงใช่ป่ะ มันเป็นฤดูหนาวหิมะบนภูเขาแถวบ้านขาวโพลน แต่มันมีแสงแดดส่องประกายอยู่ในสวนหน้าบ้าน หรือตามที่ต่างๆ เสมอ มันชวนให้นึกถึงตอนอยู่คนเดียวหนาวๆ ที่แอลเอ ที่มันทั้งหนาวและทั้งอุ่น จนเหมือนมีความรักบางอย่างโอบอุ้มเราอยู่ ผมว่าความรักเดียวกันนี้ก็โอบกอดลูก้าอยู่เหมือนกัน

ดูชีวิตเด็ก 17 แล้วก็แอบอิจฉาว่าโลกทั้งใบกำลังรอคอยเขาอยู่ แต่ก็แอบคิดไปด้วยว่า สำหรับเราวันนี้ ก็ยังมีสายลมหนาว แสงแดดอุ่น และความรักดีๆ โอบกอด รอคอย และมีความหวังอยู่เสมอเช่นเดียวกัน ขอบคุณนะพ่อหนุ่มฤดูหนาวที่เล่นกีต้าร์ให้ฟัง