Suk Suk (Hong Kong,2019)

a.k.a. Twilight’s Kiss

หนังพูดถึงคนแก่คนนึง 70 อีกคน 65 หนังชื่อ สุข สุข แบบที่ในเรื่องนี่ไม่มีใครมีความสุขเลย เมียก็คิดว่าผัวไม่รัก ลูกก็คิดว่าพ่อไม่รัก คุณปู่ทั้งสองก็มีความสุขไม่ได้

ปู่พัก อายุ 70 มีภรรยา และลูกๆ ที่โตแต่งงานมีหลานแล้ว เป็นคนขับแท็กซี่ที่กำลังแพลนจะเกษียณละ หนังชงเปิดเรื่องแบบนี้ และก็หักมุมต่อมาว่าเห็นเป็นแฟมิลีแมนแบบนี้ ปู่เป็นเกย์นะ แต่ชีวิตเกย์ๆ ของปู่ก็ได้แค่เหล่หนุ่มตามห้องน้ำสาธารณะแค่นั้น

จนกระทั่งวันหนึ่งปู่พัก ไปเจอปู่ฮอย ทีแรกก็ชวนไปมีไรกันไหม ปู่ฮอยบอกว่า เดี๋ยว เป็นเพื่อนกันก่อนไหม ปู่พักส่ายหน้า แต่ชะตากรรมก็พาทั้งคู่มาเจอกันอีก ทีนี้ก็เริ่มคุยกัน และก็คุยกันถูกคอเสียด้วย ปู่ฮอยเองก็เคยแต่งงานแล้วหย่า เลี้ยงลูกชายจนโตมีเมียมีลูกแล้ว ทั้งสองปู่เกย์เลยโคตรเข้าใจกันเลย ทั้งความรักที่มีกับครอบครัว และการต้องอาศัยอยู่ในเงาของการเป็นเกย์ มาจนโค้งสุดท้ายของชีวิตแล้วเนี่ย

ทั้งสองก็สนิทกันแหละ รู้สึกได้ถึงความรักวัยรุ่นฟรุ้งฟริ้งเลย แต่ทั้งคู่ก็รักและชินกับการมีครอบครัวมาหลายสิบปี ความผูกพันกับคนในครอบครัว แม้ว่าจะมีปากเสียง มีความเห็นไม่ตรงกัน มีความผิดหวังต่างๆ นานา แต่มันก็คือครอบครัวไง ขณะที่มิตรภาพใหม่มันก็โคตรดี

ดูแล้วก็รู้สึกว่า การมีเพื่อนที่เข้าใจกันมันชนะการมีเซ็กส์แบบส่งๆ จริงๆ อ่ะ ยิ่งอายุมากขึ้นเรื่อยๆ การมีใครสักคนที่เข้าใจ แบ่งปันความคิดความรู้สึกกันได้นี่มันยากมากๆๆๆ ไม่นับอีกสารพันที่ชีวิตลงหลักปักฐานเอาไว้ แล้วพอชีวิตมันปักอยู่กับที่แน่นๆ มันก็เหงามากๆ ห่างไกลโลกไกลผู้คนมากๆ ยิ่งสองปู่เป็นเกย์ซึ่งแบบต้องหลบอยู่ในหลืบมุมของวัฒนธรรมจีน นี่ยิ่งเหมือนการถอนร่าง ซ่อนตัวตนจนมิดชิด คิดไม่ออกเลยว่า ข้างในปู่มันจะเหงาและโดดเดี่ยวขนาดไหน

เราชอบดูหนังก็เพราะเขาพาเราไปเห็น ชีวิตข้างในของคนที่เราอาจจะไม่สามารถเห็นได้ในชีวิตจริงๆ คนเป็นเกย์ยุคก่อนนี่เขาต้องต่อสู้กับสังคมหนักหนาแค่ไหนกันนะ สู้แบบสู้ลำพังคนเดียวด้วย มันไม่มีกลุ่มเกย์นั้นนี้มาช่วยอะไรเขาได้เลย

หนังมีประเด็นสังคมน่าสนใจคือ ปู่ฮอย เข้าร่วมประชุมกับกลุ่มเกย์ชรา เพื่อเตรียมเสนอรัฐบาลสนับสนุนสร้างบ้านพักคนชราสำหรับเกย์ มันเลยมีฉากที่เป็นเรื่องการเมือง สังคมเกย์ๆ สูงวัย ซึ่งน่าสนใจตรงที่ คนเรานะแก่แบบใกล้ตายมากๆๆ แล้ว ใช้ชีวิตแอ๊บแมน มีเมีย มีลูกจนลูกโตกันหมดแล้ว พ่อแม่ตัวเองในอดีตก็ตายหมด เพื่อนก็ตายไปเยอะ พูดง่ายๆ ว่าสังคมเก่าๆ ที่แคร์อ่ะ แทบจะล่มสลายหมดแล้ว แต่เขาเหล่านั้นยังไม่สามารถจะเป็นตัวเอง แบบตัวเองแท้ๆ ได้เลยอ่ะ ที่จริงเราซ่อนตัวเราจากใครกันนะ

เราเศร้าประเด็นนี้มาก คนเราเกิดมาหนึ่งชีวิต แต่ไม่สามารถเป็นตัวเองได้เลยมาทั้งชีวิต ถึงกับบางคนยอมตายไปแบบไม่เคยได้เป็นตัวเองเลย มันเป็นชีวิตที่เรารู้สึกเศร้าแทนมากๆๆๆ เป็นเกย์นี่มันจะอะไรนักหนาวะ ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนทั้งนั้น แต่สังคมโคตรกดทับเลย สังคมโคตรบังคับอะไรนักหนา ช่วงสุดท้ายของชีวิตแล้ว ขอมีความสุขบ้างก็ไม่ได้เหรอ

ทำไมการยอมรับตัวเองสำหรับบางคนมันถึงเป็นสิ่งที่ยากมาก ถึงมากที่สุด

ป.ล.ชอบฉากซาวน่าเกย์ที่มีคนแก่แน่นมากๆ 555 โลกมีไรแบบนี้ด้วยวุ้ย