Return to Seoul (France-Korea, 2022)

วันนี้มีสองชั่วโมงดูหนังที่ทำให้ผมมีความรู้สึกอยากร้องไห้อยู่ทุกวินาที ขณะที่ชีวิตของ เฟรดดี้ สาวฝรั่งเศสซึ่งเคยเป็นเด็กเกาหลี แล้วถูกพ่อแม่ฝรั่งเศสอุปการะไปตั้งแต่เกิด มันคงเป็นความรู้สึกอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออกมาทั้งชีวิตของเธอ

หนังเริ่มเรื่องที่ เฟรดดี้ วัย 25 กลับมาเกาหลีเพื่อตามหาพ่อแม่เกาหลีแท้ๆ ซึ่งเธอไม่เคยพบมาก่อน หนักกว่านั้นคือ ตอนนี้เธอพูดเกาหลีไม่ได้แล้ว แต่จะพูดว่าเป็นคนฝรั่งเศสหน้าก็ฟ้องจนเพื่อนล้อว่าเธอนี่แม่งหน้าโคตรเกา สรุปเธอเป็นใครกันแน่ และนั่นแหละครับแก่นของหนังเรื่องนี้ มันชวนให้เราถามหาว่า จริงๆ แล้วเราเป็นใครกันแน่นะ

ลองนึกภาพตามนะ สมมุติเราถูกคนพาไปอยู่ฝรั่งเศสเลี้ยงเราเป็นลูก แต่หน้ามันก็ฟ้องอยู่แล้วว่าเราไม่ใช่ฝรั่งเศส พอเรากลับมาไทย ก็พูดไทยไม่ได้ ต้องมีใครบางคนเป็นล่ามให้เราทุกครั้ง ห่วยแตกสุดแม้แต่ตอนที่คุยพ่อกับแม่แท้ๆ ของเรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง ต้องมีคนแปลเป็นคนกลาง มันแย่มากนะชีวิตแบบนี้

แอบเข้าใจความพังยับของผู้หญิงคนนี้ มันคงถามตัวเองตลอดแหละว่า กูเกิดมาทำไมวะ เกิดปุ๊บก็โดนพ่อแม่ทิ้งปั๊บ ต้องไปอยู่กับพ่อแม่ใหม่ที่ก็อิหลักอิเหลื่อ พอโตกลับมาหาพ่อแม่เก่าที่บ้านเกิด ก็เจอคัลเจอร์ช็อคของคนเอเซียแปลกประหลาดเข้าไปอีก ความรู้สึกที่เข้ากับที่ไหนไม่ได้เลย มันเหมือนขยะเปียกที่ใครๆ ก็ไม่ต้องการ

“นายได้ยินเสียงเพลงนั่นไหม”

“เพลงไหน ไม่เห็นได้ยิน”

“เพลงที่อยู่ข้างในของนายนั่นไง ฟังดิ”

ผมชอบสัญลักษณ์อย่างหนึ่งในหนังคือเขาใช้ดนตรีเป็นเหมือนตัวเชื่อมอะไรหลายๆ อย่างที่เข้ากันไม่ได้เลย ให้เข้ากันให้ได้ เหมือนดนตรีคือภาษาสากล ภาษาเดียวที่คนต่างชาติต่างภาษาจะสื่อถึงกันได้ โดยเฉพาะความรู้สึกเศร้าฉิบหายของคนๆ หนึ่งซึ่งมันไม่ว่าจะพูดภาษาอะไรมันก็อธิบายไม่ได้แม้แต่สักนิดว่าเจ็บแค่ไหน แต่ดนตรีทำได้นะ ฉากที่พ่อเปิดคลิปเสียงเปียโนที่พ่อฝึกเล่นแล้วเปิดให้เฟรดดี้ฟัง มันเจ็บลึกบาดไปถึงหัวใจจริงๆ

นานๆ จะเจอหนังที่โฟกัสให้กับความรู้สึกล่องลอยไร้หลัก สับสนหนักๆ ว่าฉันคือใครเท่าหนังเรื่องนี้ ตกลงฉันคือเฟรดดี้ สาวฝรั่งเศส หรือฮยอนฮี สาวเกาหลี หรือฉันไม่ใช่เธอทั้งคู่ แล้วฉันคือใครนะ

นี่คือหนังของผู้กำกับสัญชาติฝรั่งเศส เชื้อชาติกัมพูชา ที่เจาะไข่แดงของวัฒนธรรมกิมจิที่เผ็ดถึงใจ มันแสบตาไปหมด แบบอยากร้องไห้ แต่จุกจนร้องไม่ออกอยู่ทุกวินาที

ไอ้ความรู้สึกเศร้าจนต้องหัวเราะออกมา นักแสดงพัคจีมิน แม่งเอาอยู่มาก