Gay USA (US,1977)
You follow your fear
I follow my heart
ผมรู้สึกเหมือน 1 ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมร่วมเดินอยู่ในขบวนเกย์พาเหรดแบบเต็มๆ เลย หนังสารคดีที่ถ่ายทำภายใน 1 วันของงานเดินขบวนพาเรดวัน Gay Freedom Day เมื่อวันที่ 26 มิถุนา 1977 ซึ่งงานนี้ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นชื่อ San Francisco Pride หรืองานเกย์ไพรด์อันโด่งดังนั่นแหละ
Gay rights is human rights
เอาจริงตอนต้นๆ แอบเบื่อเพราะอย่างที่บอกหนังถ่ายเหมือนทำข่าว ถ่ายคนไปเรื่อยๆ หยุดคุยกับคนนั้นคนนี้บ้างซึ่งมีทั้งเกย์ เลสเบี้ยน และสเตรท เด็กๆ ก็มี ทีนี้พอเดินกับกล้องไปเรื่อยๆ ฟังคนคุยกันไปเรื่อยๆ ฟังเพลงฉึ่งๆ โป๊งๆ ฉึ่งไปเรื่อยๆ อยู่ๆ มันฮึกเหิมขึ้นมาเฉยเลยเว้ย Vibes มันได้สุดๆ
I’m not only gay
I’m glad
มันคือการรวมตัวของคนมีความสุขแบบข้าวหน้าเนื้อล้นๆ ของคนที่ถูกกดดันในชีวิตประจำวันอันหนักหนา มันมีคนหนึ่งให้สัมภาษณ์ว่า ชีวิตคนเป็นเกย์อย่างเขา ในแต่ละวันต้องอยู่ระหว่างความกลัวกับความโกรธ แต่วันนี้ที่พาเรด คนแฮปปี้กรี๊ดกร๊าดและภูมิใจที่คุณได้เป็นคุณอ่ะ เป็นหนัง 1 ชั่วโมงที่รวบรวมหน้าตาหน้าตาคนมีความสุขแบบคนอินเลิฟไว้เยอะมากๆ ได้เห็นคนเยอะมากๆ แบบหลายแสนคนแน่ๆ
I don’t know why I love her
But I do
ว่ากันว่าหนังที่ดูเหมือนถ่ายเรียบง่ายไปเรื่อยๆ เรื่องนี้ใช้ทีมกล้องเป็นสิบ เพราะต้องส่งไปถ่ายรอบเมืองซานฟราน คือพาเหรดเนี่ยเขาเดินกันไปทั่วเมืองและคนก็เยอะมากๆ มีเวทีเต็มไปหมด คนสัมภาษณ์ที่ตอนแรกผมบ่นว่าเหมือนนักข่าวมาทำข่าว แต่เอาเข้าจริงถามคำถามดีมาก ทั้งในแง่ของการสะท้อนปัญหาที่เกิดขึ้นจริงๆ เช่นเรื่องคุณแม่เลสเบี้ยนในยุคนั้นถ้าเลิกกับสามี ศาลจะยกลูกให้ฝั่งผู้ชายเลี้ยงเป็นต้น และก็ยังมีคำถามเรื่องความรักง่ายๆ อย่างคุณเจอแฟนคนนี้ได้ยังไง แต่พอ Footage มันมารวมๆ กันมันทรงพลังแบบยกระดับจิตใจได้เฉยเลย
“ถ้าสเตรทบางคนอยากให้เกย์อย่างฉันกลับไปอยู่ในตู้
โอเค ฉันไปก็ได้
แต่ฉันเป็นคนสุภาพนะ
เชิญคุณเข้าไปก่อนเถอะ…After You”
เป็นหนังอีกเรื่องที่บันทึกประวัติศาสตร์ LGBTQ ได้แจ่มมาก หนังให้เราเห็นเกย์เลสเบี้ยเมื่อ 43 ปีที่แล้วแบบจำนวนมากๆๆๆๆ ป่านนี้ไอ้หนุ่มผมทองขาวกระจ่างใสในหนังน่าจะรุ่น 60up กันหมดแล้ว พี่หนวด พี่ฮิปปี้ พี่ไดค์ออนไบค์ ป่านนี้อาจจะ 70 พวกเขาจะภูมิใจกันแค่ไหนนะที่ได้ร่วมออกมาเรียกร้องสิทธิที่พึงได้ โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้เป็นเกย์แต่ออกมาชูป้าย Straight for the rights
I’m part of the whole human being,
Not the half of it
ผมชอบที่คนนึงพูดว่า เป็นเกย์ก็เป็นมนุษย์เต็มๆ คนเหมือนกันนะครับ แต่ทุกวันนี้เราเหมือนมีสิทธิเป็นคนอยู่เพียงครึ่งเดียว เออ มันใช่ว่ะ คนที่เดินพาเหรดวันนั้นเขาจะรู้ไหมนะว่าอีกหลายสิบปีเลยแหละกว่าเกย์อเมริกาจะได้สิทธิแต่งงานกัน ไม่นับประสาประเทศกำลังพัฒนาหลังเขาที่ยังไม่มีวี่แวว
People love or hate you no matter what
อย่างที่บอกแหละว่า เป็นหนังที่เหมือนดูภาพข่าว แต่ให้ความรู้สึกเหมือนร่วมเดินขบวนด้วยรอยยิ้มอยู่ด้วย สุดท้ายแล้วไม่ว่าคุณจะ Come Out ว่าเป็นเกย์หรือไม่ก็ตาม ผู้คนก็จะมีทั้งรักคุณและเกลียดคุณอยู่ดีนั่นแหละ ดังนั้นอย่าได้ไปแคร์คนอื่นมากนักเลย จงเป็นอย่างที่ตัวคุณเป็นนั่นแหละ และนี่คือ Whole Point ของการเดินขบวนพาเหรดครั้งนี้ครับ
Are you gay?
#MUBI
