Four Weddings and a Funeral (UK, 1994)

“เอิ่ม คืองี้ ขอโทษนะครับ เอิ่ม ผมถามอะไรโง่ๆ หน่อยครับ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เราเพิ่งจะไปช้อปปิ้งกันมา

ผมแค่สงสัยว่า เอ่อ มันพอจะมีโอกาสไหม

แน่นอนว่าไม่แน่ๆ เพราะที่ผ่านมาผมนอนกับผู้หญิงไปคนแค่ 9 คนเอง เฮ้อ

เอาแบบสั้นๆ ผมจะพูดสั้นๆ แบบเดวิด คาสิดี้ พูดในซีรีส์ The Patridge Family ก็แล้วกันว่า เอ่อ ผมคิดว่าผมรักคุณ เฮ้อ

แบบว่าคุณอาจจะ ไม่สิ ไม่หรอก คุณคงคิดว่าไอ้หมอนี่มันโง่หรือบ้ากันแน่

ใช่ๆๆ คุณคิดแบบนั้นแน่ๆ ขอโทษที่รบกวนเวลานะครับ

เยี่ยมไปเลย เอิ่ม คุณไปธุระของคุณต่อเถอะ เฮ้อ…”

“นี่มันโรแมนติกมากค่ะ”

.

อีบ้าโจ้ จะใจเต้นรัวๆ ทำไมเนี่ย 29 ปีที่ผ่านมาแกดูไปสัก 20 รอบได้แล้วมั้ง หนึ่งในหนังที่ผมรักที่สุด กลับมาดูคืนนี้แบบนอนจับมือกับคุณดูไปด้วยกัน มัน เอิ่ม มันรู้สึกเหมือนกำลังอินเลิฟเลย โอย ขอออกซิโตซิน 2 ช็อตสิฮะที่รัก

หนังอาจจะเกิดก่อนใครหลายคนก็จริงนะ แต่ปีนั้นพระเอก ฮิวจ์ แกรนท์ อายุแค่ 34 หัวไหล่ยังขาวจั๊วะ นางเอกแอนดี้ แมคโดเวล ก็มีรอยยิ้มที่พิฆาตหัวใจ มันเป็นหนังรอมคอมที่ยังสนุกๆ มากๆ ขณะดูวันนี้อยู่เลย เพราะอะไรกันบ้างนะ

บทสนทนาในหนังแม่งเขียนดีมากๆๆๆ อ่ะ แบบมันทำให้ฮิวจ์ แกรนท์ กลายเป็น Wish List ในคำอธิษฐานขอมีแฟนแบบนี้ตั้งแต่นั้น ไม่เคยมีใครโค่นล้มคาแรคเตอร์ชาร์ลส์ในหนังเรื่องนี้ได้เลย มันน่ารักมากกกกก

งานแต่งงาน 4 งาน กับงานศพ 1 งาน ผมคงไม่ต้องเล่าหรอกว่ามันเกี่ยวกับอะไรยังไง เดาว่าใครๆ ก็คงได้ดูกันไปหมดแล้ว แต่คำถามคือคุณลืมความรู้สึกอบอวลไปด้วยความรักดีๆ เพื่อนน่ารัก ฉากสวยๆ ชนบทของอังกฤษหมอกฟุ้ง และเพลงรักเพราะๆ เหล่านี้ไปบ้างหรือยัง บางครั้งชีวิตทุกวันนี้มันก็ช่างแห้งแล้ง โดดเดี่ยว และก็เต็มไปด้วยข่าวร้าย ถ้าคุณเหมือนผมที่บางวันก็หดหู่กับข่าวใน X ผมว่าอาจจะถึงเวลาที่คุณกับผมจะย้อนกลับไปหาหนังรักดีๆ แบบนี้กลับมาดูซ้ำไปซ้ำมากันบ้าง

ยังเชื่อกันอยู่ไหมว่า ความรักดีๆ มีอยู่จริง แม้ว่าเรายังไม่เคยเจอ ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่ได้มีอยู่จริงซะหน่อย ใช่ป่ะ และหนึ่งในความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือความรักที่อยู่ข้างในเรา มันคือความรักที่เรามอบให้ตัวเองได้ ให้เกียรติตัวเองขึ้นอีกหน่อย ไว้ใจความจริงทุกๆ อันที่มันผุดขึ้นมาในหัวใจ แม้ว่ามันจะดูอันตรายซะเหลือเกิน แต่เมื่อเราเลือกที่จะเชื่อความจริง นั่นคือเราก็กำลังเชื่อความรักเช่นเดียวกัน และความรักไม่เคยทำร้ายเราเลย

ขอโอย อีกสองสามโอยนะครับ โอย การดูหนังเรื่องนี้เหมือนได้ตัวเองเวอร์ชั่นที่ชอบที่สุดกลับคืนมา นึกถึงการฟังเพลงซาวด์แทรคจากเทปคาสเซตของหนังรอมคอมที่รักทั้งหลายวนไปวนมา นึกถึงความรู้สึกตอนเจอคนน่ารัก แล้วคิดวนๆ ว่าจะใช่คนนี้ไหมนะ ใช่คุณไหมนะ คิดถึงการรอคอยโทรศัพท์ โดยไม่ยอมโทรไปหาเขาก่อน เอิ่ม

คิดถึงความรู้สึกเหงาๆ ตอนขับรถกลับจากงานแต่งงานเพื่อน ดีใจที่วันนี้ผมเข้าใจแล้ว ตอนที่คู่รักพูดถึงคนรักของเขาในงานศพที่ว่า “เขาคือทิศเหนือ ใต้ ตะวันออก และตกของผม” เข้าใจสุดๆ

“ขอถามอะไรสักอย่างสิ คุณคิดว่าหลังจากเราเช็ดตัวจนแห้ง แล้วเราใช้เวลาด้วยกันเยอะๆ และคุณอาจจะเห็นด้วยที่จะ ‘ไม่’ แต่งงานกันผม

และคุณคิดว่า ‘ไม่แต่งงานกับผม’ อะไรนั่นจะเป็นสิ่งที่คุณจะคิดวนเวียนไปทั้งชีวิตได้ไหม?”

“ได้ค่ะ”

ได้สิ ผมจะคุยกับคุณเรื่องนี้ และอีกทุกๆ เรื่อง ทุกวันเลย