Fufu (Japan,2022)

เนี่ยดูจบก็ search ก่อนเลยว่าใช่ไหม fufu คือสามีกับสามีใช่ไหม ก็ใช่จริงด้วย หนังสั้นนะ แต่ก็ทำให้เราน้ำตาไหลได้ปิ๊ดนึง มันอินอ่ะ

เปิดด้วยภาพนิ่งๆ ของบ้านมินิมอลหลังหนึ่ง ยังไม่เห็นตัวได้ยินแต่เสียงสองหนุ่ม ต่อมาก็ตัดภาพไปโรงพยาบาลคุณปู่คนหนึ่งกำลังดูแลคนรัก ที่ต่อมาปู่ก็เรียกเขาว่าสามี แล้วภาพก็ตัดไปชายหนุ่มสองคนนอนใส่กางเกงในสีขาวบนเตียงเดียวกัน ก็รู้เลยเนอะ

มองให้เป็นหนังสั้นง่ายๆ ว่าเป็นหนัง flashback ย้อนกลับไปนึกถึงวัยหนุ่ม หรือ flashforward มองข้ามไปถึงบั้นปลายชีวิตก็ได้ทั้งนั้น ชอบประโยคที่สองหนุ่มคุยกันว่า เนี่ยถ้าเราคุยกันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ นี่เราเป็นคู่แต่งงานกันแล้วใช้ไหม ตอนนั้นเขาคุยกันเรื่องเอาตะเกียบที่คนนัตโตะแล้วไปคีบกับข้าวกินได้ไหม 55 โคตรเหมือนชีวิตจริง

เราไม่ค่อยได้นึกถึงวันที่เรากับเน็ตต้องพูดคำว่าลาก่อน ตอนตายจากกันเลย มันเกินจินตนาการเราไปมาก แต่สักวันมันก็คงไม่พ้นใช่ไหม ไม่ใครก็ใคร ในหนังคุณปู่คนที่ยังอยู่เขาพูด 4 คำนี้ โชคดีนะ ขอบคุณ เจอกันใหม่ และก็ ลาก่อน…หูย

ถึงแม้ว่าเราจะมองการแต่งงานไม่เหมือนคนอื่นกันบ้าง แต่การใช้ชีวิตร่วมกับใครอีกคนหนึ่งเป็นเวลานานๆ มันมีสิ่งที่เรียกว่าแชร์ชีวิตกันนะ มันคือ 2 become 1 อ่ะ เขาเจ็บเราเจ็บ เขาสุขเราสุข แบบนั้น ซึ่งสำหรับเรา เราว่าเราโชคดีมากๆ ที่ได้แชร์ชีวิตกับเน็ต